Hoe weet je wat je echt wil? Ontdek het hier!

Karin de Graaf • 22 april 2025

Als het gevoel is uitgeschakeld, deel 5

De kracht van 'ik': Ontdek je diepste verlangens en vind innerlijke rust, dat is waar dit blog over gaat. Ik ben een vijftiger. Ik leerde op school dat ik een alinea nooit met 'ik' mocht beginnen. Dat was niet netjes. Het moest eerst over de ander gaan, of over een situatie of wat dan ook. De 'ik' werd ergens een beetje verborgen teruggevonden in een zin halverwege het verhaal, als je hem al durfde te gebruiken... Als je leert dat de ander belangrijker is dan jezelf, wordt het lastig om de 'ik' te voeden en te voelen. Je hebt naar de 'ik' te gaan als je (weer) wilt voelen en om te ontdekken wat jij echt wil.

Niet lullen maar poetsen: de invloed van de wederopbouwgeneratie

Ik (ja, daar ben ik weer) ben geboren uit ouders die net na de oorlog geboren zijn. Beide oma's waren zwanger in de oorlog. Als ik denk aan mijn eigen zwangerschappen, dan heb ik het geluk gehad dat beide kinderen in vrijheid zijn geboren. Beide oma's waren zwanger in oorlogstijd. Mijn ouders zijn opgevoed met de niet-lullen-maar-poetsen mentaliteit. Tijd voor emoties was er niet tijdens de wederopbouw. Het land en zijn bevolking was getraumatiseerd. En zoals dat gaat met trauma: daar hebben we het maar liever niet over. Dan is het fijn om de aandacht bij de ander te hebben, zodat de 'ik' geen pijn hoeft te voelen.

Aangepast gedrag: Hoe we de 'ik' verstoppen

Ik ben een nogal aangepast, braaf kind. Deed wat er gevraagd werd, kleurde binnen de lijntjes, lette goed op, probeerde zo weinig mogelijk fouten te maken. En ik leerde, geheel volgens het systeem, dat de ander belangrijker is dan mezelf. Ik durfde 'ik' nauwelijks te gebruiken in alles wat ik schreef. Want stel je voor dat die 'ik' te veel de aandacht zou vragen. En toen kwam er ineens die vraag: Schrijf een opstel over 'wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik?" Slik. Ik over ik schrijven?

Je bezieling komt voort uit de ik

Je bezieling komt voort uit de ik. Dat is jouw diepste, binnenste laag; de plek waar je verlangens zitten, jouw behoeftes en jouw diepste vertrouwen in jezelf en in de wereld. Dat is waar 'jouw straalfactor' vandaan komt. Je wijsheid, je natuurlijke flow, je zingeving... alles zit verborgen in die 'ik'. Die 'ik' wordt weggestopt onder allerlei beschermlaagjes om maar geen pijn, angst of verdriet te hoeven voelen. Bijvoorbeeld eerst voelen bij de ander en dan pas bij jezelf. Als je bij de ander bent, hoef je zelf niet te voelen waar het bij jou echt over gaat. Of hard door blijven werken zonder op te laden. Niet lullen maar poetsen. De ander heeft het zwaarder, dus jij mag niet zeuren en ga zo maar door.

Hoe beschermingsmechanismen ons belemmeren

De buitenste laag heb je niet voor niets. Die heeft je beschermd. Als kind heb je al die strategieën nodig om erbij te kunnen horen en je geliefd te voelen. Maar als volwassene mag je het anders doen. Als volwassene heb je een keuze. Als je altijd op de buitenste laag zit, dan zul je dat merken aan: over analyseren, chaos, geen connectie kunnen maken met wie je in essentie bent, geen verbinding voelen, blijven reageren, oordelen, veel hoofd-energie. Vanuit de binnenste laag zul je wel verbinding voelen, wel kwetsbaar durven zijn, zul je ongetwijfeld veel meer zachtheid voelen, kunnen zijn wie je vanuit essentie bent en het hart en het buikgebied doen mee.

Weer voelen, hoe start die reis?

Weer gaan voelen gaat over het algemeen over terug kunnen gaan naar de binnenste laag, naar de ik. Dat mag op een zachte manier. Ga op ontdekkingsreis: Wat zou je willen veranderen, wat zijn jouw patronen, welke strategieën heb je daaromheen gebouwd? Wat ben je gaan doen om jezelf te beschermen? Bedank die patronen dat ze je beschermd hebben tegen pijn. Geef ze liefde en aandacht en stop ze niet zomaar weer weg. Je hoeft er niet vanaf, je mag ze eren.

Wat wil je veranderen?

Ik neem even het voorbeeld van hard door blijven werken en geen rust nemen. Op het moment dat je merkt dat je dat weer doet, doe dan het tegenovergestelde: druk op de pauzeknop en doe even niets. Wat ben je aan het vermijden? Wat wil je niet voelen? Weet dat moe zijn, een afgeleide is van de emotie verdriet. Kun je dat toelaten? En voor degenen die alles alleen willen oplossen: soms heb je iemand nodig om het gevoel toe te laten. Je beschermingsmechanismen zitten zo in elkaar dat ze alleen toelaten wat je op dat moment aan kan en aan wil. Voel je dat er iets diepers aangeraakt wordt? Zoek dan hulp.

Laatste blog over voelen

Dit was het laatste blog over een serie van 5 over voelen. Wil je de andere blogs nog eens rustig teruglezen, dan heb ik ze hieronder voor je op een rijtje gezet. Neem de tijd, gun jezelf ontdekkingsplezier en wees zacht voor jezelf.